Van aloë vera tot pis(bloem) en kak(tus)
Verslag: Soukaina en Hannah
Dag thuisfront
Na drie dagen op El Molino geraken we het stilaan gewoon. We leren elkaar kennen op verschillende vlakken en komen zo soms voor verrassingen te staan. We ontdekken ieders talent en vullen elkaar goed aan. We zijn echt een TOP-team!
De vrouw achter het verhaal van El Molino, namelijk Mia, leren we ook steeds beter kennen. Het is zeer opvallend dat ieder van de groep vol bewondering kijkt naar haar verwezenlijkingen. Het is zo inspirerend om te zien hoe ze zich inzet voor anderen, maar tegelijkertijd ook hoe ze hierbij haar nuchterheid blijft behouden. Het is ook duidelijk te zien dat ze ons iets wil meegeven, ze vertelt fascinerende verhalen met steeds een zeer belangrijke boodschap.
Na een stevig ontbijt begonnen we de dag met goede moed. We kregen bezoek van zuster Anita. Ze gaf ons met veel enthousiasme een lesje over bio-energie. Daar kwamen geneeskrachtige planten aan te pas. Eerst kregen we wat info over het zelf genereren van energie, we gingen hierbij naar de tuin van Mia om het zelf onder de zon uit te proberen. Nadien vertelde ze wat meer over haar urinetherapie. Dit houdt in dat urine kan zorgen voor de genezing van bepaalde kwaaltjes. Het klonk ons allemaal wat onbekend in de oren, maar we bleven geboeid luisteren. Tenslotte informeerde ze ons over haar thee infusies, ze gebruikt hiervoor planten uit de tuin van Mia. Die planten hebben elk hun eigen kracht, sommigen zijn goed voor stress en anderen weer voor ontstekingen. Om te weten welk plant je nodig hebt, voert ze “Test-Calibraje” uit. Een speciale test waarbij we stiekem toch hebben moeten lachen.
In de namiddag gingen we zoals gepland naar het winkeltje van Mia. We kregen de kans om kennis te maken met de producten van El Molino / Artenativo en tegelijkertijd wat souvenirtjes te kopen. Het was maar van korte duur, want we moesten al snel weer naar het ziekenhuis in Potosí. We deelden ons op in drie groepen. Een groep zorgde voor animatie op de pediatrie, een groep zorgde voor snacks en kusjes op de psychiatrische afdeling en de laatste groep had de taak om het opvangtehuis van familieleden van zieken op te kuisen. Deze laatste groep kreeg het zwaar te verduren. Na eerst een kwartier wachten op een beschikbare zuster stonden hen (Ella, Luz, Eva, Paul, Fabio) taakjes te wachten waar ze zich niet op hadden voorbereid: urine, kots en andere moeilijk identificeerbare substanties opkuisen uit het beddengoed. Na een intensief anderhalf uur kwamen we elkaar weer buiten tegen. Over één ding waren we het meteen eens, dit was een unieke ervaring. We hebben zoveel van die mensen teruggekregen en sommigen waren echt onder de indruk. De omstandigheden waren niet steeds optimaal en dit zorgde achteraf voor een besefmomentje.
Zoals elke avond eindigen we met een gezellig avondmaal en verheugen we ons op de volgende dagen.
P.S. Morgen geen verslag, want dan zitten we op de Salar.
Groetjes van Soukaina en Hannah
