Afscheid van El Molino:
Verslag: Inge en Geert
Een deel van de groep verkoos een matchke nadat we ‘todos juntos’ de voorbereidingen voor het feest voor Mia en de ‘Molenaars’ hadden gedaan. Om 9u stond iedereen klaar met: messen, snijplanken, deeg en pannen om lekker eten klaar te maken.
Na het middagmaal trokken we onze polleras (traditionele rokken) of ponchos weer aan. om naar ‘ Yuraj Khasa ‘ te gaan voor het carnaval van de pueblo (het volk).
Na een uur rijden hoorden we de muziek al van ver. Don Victor, promotor van Yuraj Khasa, wachtte ons op en leidde ons achtereenvolgens langs 4 groepen dansende Bolivianen. Een kleurenpracht, traditionele kledij en instrumenten, dans, muziek, … bailar, bailar, bailar. We worden bij de hand genomen, geen ontkomen aan! We groeten de autoridades en gaan van de ene binnenplaats naar de andere. De spuitbussen met schuim werden leeg gespoten op ons, gringos.
Hélene herkent Eduardo op een foto van 11 jaar geleden. Hij schenkt zijn kleurrijke confettizakje bij wijze van verzegeling van deze ‘lange afstandsrelatie’ aan Hélene.
Eens we uit gedanst waren namen we afscheid van al deze dorpsgemeenschappen die afgezakt zijn naar Yuraj Khasa.
We hebben een feestje te organiseren: Alle werknemers van El Molino waren aanwezig. Mia opent het feest. We knabbelen en babbelen. Tot aan het officiële gedeelte.
Dan gingen we over tot het uitreiken van de MIA’s, de hoogste onderscheidingen voor de warmste mensen! De categorieën zijn: de beste keukenprinsessen, de betrouwbaarste chauffeur en de meest jeugdige, enthousiaste groep! Dé MIA der MIA’s hebben we unaniem en met heel ons hart uitgereikt aan Mia. Met een Mia-lied, een boekje vol getuigenissen en tekeningen, een slinger en 25 maal gracias hebben we Mia bedankt met een zoen, een knuffel en behoorlijk wat tranen.
De volgende morgen om 9u vatten begint onze terug reis, met een tussenstop in Sucre en Santa Cruz. Met pijn in ons hart laten we El Molino achter. Toch voelen we allemaal dat deze ontmoeting met Bolivia onze batterijen heeft opgeladen.
Hasta pronto
Inge en Geert
