Dag 16 en 17
Verslag:Lieze
¡Hasta luego, Bolivië!
Sucre-Santa Cruz
Deze ochtend zijn we om zeven uur opgestaan opdat we om acht uur zouden kunnen vertrekken met de taxi’s. Na een ijskoude douche hoopten we snel aan de ontbijttafel te gaan zitten zodat we zeker op tijd zouden zijn. Hoewel de leerkrachten gevraagd hadden of we om half acht konden ontbijten, stonden onze toast en pistolet pas rond tien voor acht op tafel.
Op de luchthaven kwamen we Mia tegen, die haar zus kwam ophalen want ze reisde voor het eerst naar Bolivië. Ze bedankte ons nogmaals en zwaaide ons uit. We zaten op een gelijkaardig vliegtuigje als toen we naar hier kwamen: klein en onstabiel. En het bleek hetzelfde te zijn als waarmee Carl, Tille, Katrijn en Lieve drie dagen eerder naar Santa Cruz waren afgedaald omwille van de hoogteziekte. In het zetelzakje van nummer 3A bleken ze grappige boodschappen te hebben achtergelaten, die het hele vliegtuig rond gingen.
Aangekomen in Santa Cruz, werden we eindelijk weer met hen verenigd, een blij weerzien.
Santa Cruz-Madrid
Nu we weer allemaal bij elkaar waren, moesten we ons verschrikkelijk hard haasten want de tijd om op de volgende vlucht te geraken, was beperkt. Onze bagage was dan wel snel ingecheckt, de weg naar het vliegtuig was nog lang. Eerst moesten we door de douane, waar eigenlijk niet gekeken werd of er vloeistoffen in de handbagage zaten. Toen we hierdoor waren geraakt moesten we in een ellenlange rij gaan staan. Aan het einde van deze rij was de migratie en drugscontrole. Voor de drugscontrole werd alles uit de rugzak gehaald en matig gecontroleerd. Daarna moest iedereen die achttien of ouder is, door een detector die narcotische middelen opspeurt. Natuurlijk zijn we daar allemaal goed doorgekomen en we waren net op tijd voor onze vlucht naar Madrid, waar we 11 uur zouden opzitten.
De nachtrust was beperkt. Achter de rij waar Isabelle, Tille, Hanne en ik zaten, zat een Boliviaans gezin met een kleine jongen. De jongen heeft drie uur lang liggen roepen en tegen onze stoelen liggen stampen. De bompa lachte ermee en stimuleerde hem zelfs.
Madrid-Brussel
Op de luchthaven van Madrid hadden we even tijd om rond te lopen in de terminal en te rusten of slapen. Toen we op het vliegtuig zaten, konden we genieten van de zonsopgang boven Madrid.
De vlucht duurde niet lang en dan kwamen we aan in Zaventem.
Onze reis ging niet altijd zoals gepland en sommigen moesten helaas wat vroeger weg uit El Molino, maar samen uit, samen thuis.
